Psychologia kliniczna dziecka

Anna Krajewska

anna2764@wp.pl

tel. 609104571

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i problemami współczesnej psychologii klinicznej, rodzajami zaburzeń rozwojowych, ich obrazem klinicznym

Zapoznanie z udziałem czynników sytuacyjnych, środowiskowych i

osobowościowych w genezie zaburzeń.

Charakterystyka podstawowych zaburzeni rozwoju u dzieci i młodzieży z punktu widzenia procesów psychologicznych,

Metody podające: wykład

Metody podające: pokaz

zaliczenie na ocenę - aktywność merytoryczna

zaliczenie na ocenę - prezentacja

Wprowadza w problematykę psychologii klinicznej dziecka jako dyscypliny teoretycznej i stosowanej. W toku wykładu zostaną omówione podstawowe terminy, podejścia teoretyczne

Wprowadzenie w problematykę psychologii klinicznej dziecka

Pojęcie normy i normalności zdrowia w rozwoju dzieci i młodzieży.

Orientacja patogenetyczna i model salutogenezy. Poczucie koherencji.

Modele teoretyczne wykorzystywane w rozumieniu przyczyn i mechanizmów problemów klinicznych dzieci i młodzieży

Model psychodynamiczny ( teoria psychoanalizy Z. Freuda, stadia rozwoju psychicznego E. Ericksona). Kierunki behawioralne. Podejście poznawcze. Orientacja fenomenologiczno-humanistyczna.Model interakcyjno-systemowy

Stres psychologiczny. Podatność na stres, obrona przed nim.

Dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju. Problem rodziny z dzieckiem z zaburzeniami rozwojowymi

Zaburzenia procesów emocjonalnych i motywacyjnych w dzieciństwie. Mechanizmy zaburzeń nerwicowych dzieci.

Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Dzieci z zaburzeniami zachowania. Rodzina z dzieckiem niedostosowanym społecznie

Dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Sęk H. (red). (2006), Psychologia kliniczna,Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Heszen I., Sęk H. (2007). Psychologia zdrowia, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Czabała J. C., Zasępa E. (2006), Psychologia kliniczna okresu dzieciństwa i adolescencji. Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M.Grzegorzewskiej,Warszawa.

Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003), Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk.

Cierpiałkowska, L. (2007). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar” (wybrane zagadnienia)

otrzymuje ocenę niedostateczną (2,0), gdy uzyskuje mniej niż 50% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych

otrzymuje ocenę dostateczną (3,0),za 50% do 60% sumy punktów

otrzymuje ocenę dostateczną plus (3,5), gdy uzyskuje od 60% do 70% sumy punktów

otrzymuje ocenę dobrą (4,0), gdy uzyskuje od 70% do 80% sumy punktów

otrzymuje ocenę dobrą plus (4,5), gdy uzyskuje od 80% do 90% sumy punktów

otrzymuje ocenę bardzo dobrą (5,0), gdy uzyskuje od 90% do 100% sumy punktów