Alternatywne i wspomagające formy komunikacji

Renata Bronisz

Wprowadzenie studentów w podstawy z zakresu alternatywnych i wspomagających metod komunikacji - zapoznanie z oceną i interpretacją zachowań komunikacyjnych pacjenta, przedstawienie elementów procesu wspierania rozwoju komunikacji z użyciem AAC, etapami uczenia się znaków. Zaznajomienie studentów z najważniejszymi zasadami doboru metody porozumiewania się i korzyściami wynikającymi z wykorzystania AAC.

WIEDZA

W1 Student zna terminologię związaną z alternatywnymi i wspomagającymi metodami komunikacji;

W2 Student ma wiedzę teoretyczną dotyczącą oceny zachowań komunikacyjnych;

W3 Student wie, jakie są elementy procesu wspierania rozwoju komunikacji z użyciem AAC;

W4 Student zna etapy uczenia się znaków, symboli;

W5 Student posiada podstawową wiedzę na temat różnych stosowanych metod porozumiewania się oraz zasad ich doboru;

W6 Student zna korzyści płynące z wykorzystania AAC.

W7 Student wie, czym jest oraz jak wygląda prawidłowe modelowanie AAC.

UMIEJĘTNOŚCI

U1 Student potrafi podjąć współpracę z innymi specjalistami wdrażającymi AAC;

U2 Student potrafi przeanalizować funkcjonalność zachowań komunikacyjnych dziecka, zinterpretować je;

U3 Student potrafi wskazać, jaka metoda AAC może okazać się odpowiednia u danej osoby ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi.

KOMPETENCJE

K1 Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia.

K2 Student jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i doskonalenia swoich kompetencji.

Metody niepodające: debata, dialog
Metody niepodające: dyskusja i dyskusja zaplanowana
Metody niepodające: metoda tekstu przewodniego
Metody niepodające: prezentacja z wykorzystaniem środków multimedialnych
Metody podające: opis
Metody podające: wyjaśnianie
Metody podające: wykład
Technika kształcenia na odległość: e-learning

zaliczenie na ocenę - prezentacja

Prowadząca wprowadzi studentów w podstawy z zakresu alternatywnych i wspomagających metod komunikacji - zapozna ich z oceną i interpretacją zachowań komunikacyjnych pacjenta, przedstawi elementy procesu wspierania rozwoju komunikacji z użyciem AAC oraz etapami uczenia się znaków. Zaznajomi studentów z najważniejszymi zasadami doboru metody porozumiewania się i korzyściami wynikającymi z wykorzystania AAC.

1. Komunikacja alternatywna a wspomagająca.

2. Obserwacja i interpretowanie zachowań komunikacyjnych dziecka.

3. Intencja w komunikacji - akty mowy perlokucyjny, illokucyjny i lokucyjny.

4. Od zachowań spontanicznych po komunikację symboliczną.

5. Etapy procesu wspierania rozwoju komunikacji z użyciem AAC: cele dla terapeuty.

6. Etapy uczenia się znaków.

7. Wybór metody porozumiewania się.

8. Korzyści płynące z wykorzystania AAC.

9. Przegląd metod AAC.

10. Modelowanie w AAC.

J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, OficynaWydawnicza „Impuls”, Kraków 2008

M. Grycman, Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji,Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania, Kwidzyn 2014

M. Grycman, M. Jerzyk, M. Bucyk, Model aktywny. Komunikacja wspomagająca ialternatywna, 2020

B. Kaczmarek, A. Wojciechowska (red.), Autyzm i AAC, Oficyna Wydawnicza „Impuls”Kraków 2015

Kryteria oceniania:

Student otrzymuje ocenę niedostateczną (2,0), gdy nie wykazuje dostatecznego stopnia osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje mniej niż 50% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.

Student otrzymuje ocenę dostateczną (3,0), gdy wykazuje większy niż niedostateczny, ale mniejszy niż dostateczny plus stopień osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje od 50% do 60% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.

Student otrzymuje ocenę dostateczną plus (3,5), gdy wykazuje większy niż dostateczny, ale mniejszy niż dobry stopień osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje od 60% do 70% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.

Student otrzymuje ocenę dobrą (4,0), gdy wykazuje większy niż dostateczny plus, ale mniejszy niż dobry plus stopień osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje od 70% do 80% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.

Student otrzymuje ocenę dobrą plus (4,5), gdy wykazuje większy niż dobry, ale mniejszy niż bardzo dobry stopień osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje od 80% do 90% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.

Student otrzymuje ocenę bardzo dobrą (5,0), gdy wykazuje większy niż dobry plus stopień osiągnięcia efektów uczenia się i uzyskuje od 90% do 100% sumy punktów na egzaminie/zaliczeniu/pracach kontrolnych.